Korfbal

El korfbal, tamién llamáu balonkorf, ye un deporte xugáu ente dos equipos que busquen introducir una pelota dientro d'una canasta.

Los equipos son mistos, formaos por cuatro homes y cuatro muyeres en cada formación, l'área de xuegu estremar ente les zones de postura y defensa. El korfbal caltién ciertes semeyances col baloncestu, y de fechu considérase una evolución d'ésti influyíu pol ringboll suecu. Les canastes de balonkorf son de blima, o plásticu na actualidá y tán suxetes a un palu altu.

Dempués de ser demostráu per primer vegada en 1902, el xuegu fíxose tan popular que yá en 1905 un gran númberu de clubes de korfbal entamaron una Asociación Nacional de Korfbal pa regular les competiciones de lliga. La presentación internacional del korfbal tuvo llugar mientres les Olimpiaes de 1920 que se celebró n'Amberes, Bélxica. Anque dicha presentación tuvo como resultáu la formación de l'Asociación Belga de Korfbal, l'aceptación internacional diba adulces hasta dempués de la II Guerra Mundial.

Les causes d'esti lentu desenvolvimientu puede ser la tradicional separación d'homes y muyeres nes actividaes deportives competitives. Dende la II Guerra Mundial dos factores pueden esplicar la popularidá cada vez mayor del korfbal nel contestu deportivu internacional: la introducción universal del baloncestu americano (deporte apenes conocíu n'Europa y otros continentes antes del adoctrinamiento realizada poles fuercies armaes americanes); y el fechu de que la reconstrucción de la posguerra incluyera l'establecimientu de munches instalaciones deportives cubiertes. El korfbal, qu'enantes se xugaba nun campu similar al del fútbol, agora tenía qu'afaese a dimensiones asemeyaes a les d'una cancha de baloncestu. L'área de xuegu, agora más amenorgada, suxirió un amenorgamientu del númberu de divisiones de trés a dos, y la llimitación de los xugadores a un equipu de 8 en cuenta de 12. Como resultancia, el ritmu del xuegu aceleróse y el númberu total de tantos marcaos nun partíu tamién aumentó.